zaterdag 23 juli 2016

Een nieuwe hut?

Refugi Cabanes?

De vallei van de Riu de Cabanes (meer beek dan rivier eigenlijk) is van een werkelijk, ja welk bijvoeglijk naamwoord kies ik?: adembenemende? (hoog cliché-gehalte), spetterende? (beetje popi), uitzonderlijke? (beetje saai), schoonheid.  Mooie vallei, dus maar. 

Onbemind

De Vallei van de Cabanes ligt net niet in het Nationaal Park Aigües Tortes i Estany de Sant Maurici, maar in de zgn. zona periferica. Ook zonder vertaling wel duidelijk wat hier bedoeld wordt. 
Die bergen weten niet zo goed waar mensenhanden op kaarten grenzen tekenen, dus het onderscheid tussen het échte Nationaal park en de perifere zone is niet zo scherp afgetekend in de werkelijkheid. Om niet te zeggen volstrekt onzichtbaar. Zelfde graniet, zelfde vegetatie, zelfde fauna, Auerhoenen incluis. 
De vallei kun je beter "Cirque" noemen. Rondom rijzen in een halve cirkel bergen op tussen de 2600 en 2900 m terwijl de bodem van de cirque tussen de 2000 en 2300 m ligt. In dat relatief vlakke door gletsjers gemodelleerde bassin zijn een stuk of tien meren en meertjes. 
Een landschap wat je overal in het Nationaal Park in vele variaties aantreft. Maar deze vallei kent haast niemand. Waarom eigenlijk?

De mata van Valencia

Niemand? Dat is een beetje overdreven. De toegang van de cirque wordt afgeschermd door het grootste sparrenbos van het Iberisch schiereiland, de Mata van Valencia. Volgens sommige plaatselijke paddenstoelenzoekers de beste vindplaats voor rovellons (de waarschijnlijk populairste paddenstoel alhier) van, wederom, het Iberisch Schiereiland. Dus in de herfst kom je er wel wat volk tegen, maar niet boven de boomgrens, want rovellons groeien in het bos. 
Als je een Spar omhakt, heet het hout in Nederland ineens vuren. Hier in Spanje niet. Als je een Abeto (zo heet die spar hier) omzaagt, heet het hout nog steeds, inderdaad abeto Voor grenen geldt iets soortgelijks. Ooit wel eens van een Grenenboom gehoord? Ik ook niet. 
Bij de spar wordt het overigens wel erg bont gemaakt. Als je een spar als jong boompje omzaagt en met kleurige lampjes versiert, heet die spar ineens dennenboom. Althans, zo wil het kerstgebruik dat. Kerstbomen zijn sparren. Merkwaardig. 
Vurenhout is in Nederland populair als geriefhout en wordt ook constructief gebruikt. Bij de Gamma en aanverwanten is het meeste hout vuren, sparren dus. In Spanje kijken ze iets minder vaak in de portemonnaie, want hier bestaat een sterke voorkeur voor pino, grenen, het hout van de grove den. Grenen is iets duurder dan vuren. Maar ook duurzamer. In het bouwvak wordt hout in duurzaamheidsklassen ingedeeld. Dat heeft dan weer niks te maken met wat mensen tegenwoordig onder duurzaam verstaan. Grenen is sterker en beter bestand tegen vocht, schimmelaantastigen en dergelijke.
Voor de Mata heeft dat gunstige gevolgen gehad, want deze is daardoor relatief met rust gelaten door de houtvesters en brandhoutverzamelaars. Voor de openhaard prefereert men loofhout van bijv. eiken en steeneiken. En anders pino.
Daardoor is de Mata nog geen echt oerbos, maar het maakt wel een zeer natuurlijke indruk.  
Leuk bos, dus. 

Vroeger niet en nog steeds niet

Goed, een paar paddenstoelenzoekers dus in de herfst. In de zomer komt er ook haast geen hond, want de Vall de Cabanes ligt in de perifere zone. En, en nu komt het, de infrastructuur voor natuurliefhebbers schiet tekort. Althans, dat hebben Tim en ik vanavond bedacht. 
Aan het begin van de Vallei ligt een refuge, maar dat is zo'n nepding. Het is een verbouwde herberg die tot voor een paar jaar stijf aan de weg lag. De hoofdweg over de Bonaigua-pas. Daarvan is het tracé inmiddels een beetje verlegd, maar hemelsbreed is het maar een stukje. 
En een berghut waar je met de limousine kunt voorrijden, is geen berghut. Zo voelen wij dat. Je moet er wat voor doen. Bovendien is die "hut" nét te ver van andere hutten verwijderd om een aantrekkelijke huttentocht te maken bijvoorbeeld. 

Cabanes

In het Catalaans betekent "cabanes" zoiets als herdershutjes of refuges. En laat dat nou net hetgeen zijn dat in de Vall de Cabanes ontbreekt. En het zou zo'n geweldige toevoeging betekenen voor de wandelmogelijkheden in die vallei. Op ruim 2200 m, naast 
het Estany Negre de Cabanes zien wij het wel zitten om een hut te bouwen. 


Estany Negre de Cabanes


Hierboven het uitzicht vanuit onze hut. Er zijn beroerdere plekken om 's ochtends je ogen uit te wrijven. 

En verder?

Door de strategische ligging in het midden van die cirque, kun je 5 of 6 kanten op richting andere hutten en/of de bewoonde wereld in een uurtje of vier lopen. En wordt het aanbod aan interessante wandelingen flink uitgebreid. Bovendien kunnen  een paar andere hutten die nu nog een tikkeltje geïsoleerd liggen veel interessantere aan,- en aflooproutes aanbieden.
Joep, die een jaartje studieverlof heeft opgenomen, kan mooi meedoen in de planvorming om een leuk duurzaam gebouwd en geëxploiteerd ding van te maken. Dan moet hij wel opschieten, want Tim was meteen al zo enthousiast -net als ik- dat het eerste ontwerp al geschetst is. 

En nog verder?

Wat ons slechts rest is de autoriteiten zo gek te krijgen met ons mee te denken. De vroegere burgemeester van de gemeente waar de Vall de Cabanes deel van uitmaakt is de vader van een vriendje van Tim, da's jammer, dat vroegere, anders konden we morgenvroeg gelijk beginnen.  
De Spaanse burokratie vereist doorgaans enig doorzettingsvermogen, maar het zou toch leuk zijn als Tim op zijn 25e die hut zou kunnen openen, of iets eerder. Nog leuker!

Terug naar de website

2 opmerkingen: