Everzwijnen en geheime verdragen

De partij voor de dieren

Mijn buurvrouw is boerin. Mijn buurman is boer, dat zie je vaker. Eens vroeg ik aan mijn buurvrouw wat zij van dierenbescherming vond, met name van de wilde zwijnen waar wij in ons dalletje mee samenleven? Zij antwoordde mij zonder daar over te hoeven nadenken: "Een goed wild zwijn is een dood wild zwijn." Einde gedachtenwisseling. 
Vroeger met haar man, tegenwoordig met haar schoonzoon, heb ik een geheim verdrag gesloten. Daar kom ik zo op, het heeft met jachtgeweren te maken. 
Je hoeft het niet met mijn buurvrouw eens te zijn, daar kom ik óók zo op. Eerst maar eens kijken wat de partij voor de dieren erover te zeggen heeft:

"Natuur moet de ruimte krijgen. Er moet vaart gemaakt worden met een groot, Europees natuurnetwerk waarin dieren zich vrij kunnen bewegen en waarin natuurlijke evenwichten kunnen ontstaan. Het jachtgeweer speelt bij de totstandkoming van die evenwichten géén rol."

Het lijkt me duidelijk dat mijn buurvrouw, buurman & buurschoonzoon en de partij voor de dieren nog wat uit te zoeken hebben met elkaar. 

Illegale slacht

 Stierenvechten

De Partij voor de Dieren heeft over het in Spanje populaire stierenvechten ook een mening:

"Voor barbaarse tradities is in een beschaafd Europa geen plaats. Stierengevechten, foie gras en onverdoofde rituele slacht moeten worden verboden." 

Rik Zaal schreef ooit in zijn boekje: "Alles over Spanje" (....)Dat het dier het laatste kwartier van zijn leven lijdt, is duidelijk. Maar de vier jaren die aan deze marteling voorafgaan, zijn heel wat prettiger dan de levensjaren van een stier in Noord-Europa.(....) Als een stier zou mogen en kunnen kiezen tussen Spanje en Noord-Europa, dan was de keuze waarschijnlijk niet moeilijk. 

Nu is de PvdD ook voor verbetering van de levensomstandigheden van de in Noord-Europa levende dieren, maar het zou me verbazen als Rik Zaal PvdD stemt. 

Tim's wilde zwijntje

Een tijdje geleden heeft onze zoon Tim een wild zwijn doodgeslagen. Een kleintje, maar toch, doodgeslagen. Zonder verdoving. Dat kwam zo. Hij was met een vriendje aan het hardlopen ergens in het bos toen ze een klein zwijntje zagen. Moeder kwijt? Wie zal het zeggen. Dat vriendje, afkomstig van de onmetelijke Argentijnse pampa's gaat sinds hij hier woont haast ieder weekend uit jagen. Soms is zo'n aangeschoten beest nog niet dood, en dan snijd je de strot door van je trofee. Zo doen jagers dat. 
Tim en Eloi hadden echter geen mes bij zich gestoken in hun renuitrusting, dus moesten ze iets anders verzinnen, want ze hadden hem wel gevangen. Loslaten was ook een optie, maar dat kwam niet direct in hun hoofd op. 
Ongeveer zoals onze voorouders uit het stenen tijdperk dat aan moeten hebben gepakt, zagen zij in een nabijgelegen steen een wapen. En zo is het gebeurd.
Je kunt het bezwaarlijk een rituele onverdoofde slachting  noemen, maar een tikkeltje barbaars klinkt het wel.


Schade

Ik weet niet of Erasmus destijds in zijn Collecteana Adagiorum ook iets over levende en dode wilde zwijnen heeft opgenomen,  feit is dat mijn buurvrouw de boerin en Tim en zijn vriendje het adagium "geen beter zwijn dan een dood zwijn" van harte met elkaar delen. Hoe komt dat dan? 

Ik zal het laten zien:

Illegale omwoeling?

Deze enigszins rommelige foto heb ik gisteren gemaakt toen ik direct achter ons huis begon met mijn seizoensvoorbereidingen: bramen verwijderen. Dat doe ik ieder jaar één of twee keer. Het levert altijd kapotte handen, onderarmen en zweren van die doorns op, maar het is hartstikke leuk werk. Iedere dag een uurtje lekker buiten, niks aan je hoofd en het dient ook nog ergens toe. Dat ons terrein niet wordt overwoekerd door bramen in dit geval. 

Normaal is wat er op die foto te zien is een kampeerveldje. Redelijk vlak en strak met gras. Nu dus even niet, en dat komt door de wilde zwijnen. 5 meter van mijn slaapkamerdeur, dichtbij genoeg. 

Ik ben met mijn bramenverwijderklusje pas op het tweede veldje. Normaal gesproken wordt het naarmate ik verder van ons huis verwijderd raak steeds beroerder. Zo dichtbij als dit jaar had ik nog niet eerder schade, en daarom durf ik niet zo héél goed verder te gaan. Want als u van de zomer uw tent op wilt zetten, doet u dat graag op een beetje een vlak terrein..............

Tim helpt tegenwoordig met het terreinonderhoud. En ziet, net zoals de familie-boer, dat het de zwijnen in ons natuurnetwerk vooralsnog aan natuurlijke vijanden ontbreekt en dat het met de hand herstellen van ons terrein een hoop werk is. De familie-boer kan er tenminste nog met een tractor bij, maar een paar dagen zijn ze jaarlijks wel van de straat. 

En dat geheime verdrag?

Ze hebben bij de buren niet graag dat ik het aan de grote klok hang, maar wij hebben een afspraak gemaakt waarvan de bovenste foto een resultaat is. Als ik in het najaar op mijn rookbalkonnetje zit, hoor ik soms wilde zwijnen walnoten eten beneden aan de rand van de beek. Als ik dat hoor, dan bel ik mijn buurschoonzoon. Die komt dan met zijn jachtgeweer (tegenwoordig voorzien van nachtvizier en een soort laserlicht) naar buiten en probeert die dieren dood te schieten. 

's Nachts jagen mag geloof ik niet, of je mag alleen jagen in de weekends, de regels ken ik niet zo, maar het is zeker illegaal. En dan moeten, als hij wat raakt, die kadavers worden opgeruimd voordat de volgende ochtend de boswachters eventueel komen.  Die weten wel dat hij dat doet, maar zolang er geen heterdaadje valt te constateren, houden die zich van de domme. 

De laatste keer legde hij twee van de vijf notenkrakende zwijnen om. Ik had gelukkig twee -legale- Roemeense mannen met boeren-roots te logeren, die wel in staat zijn om zo'n varkentje te slachten. Gelukkig maar, want ik had alletwee die evers gekregen omdat dat wildezwijnenvlees buurschoonzoon zijn neus uitkwam ondertussen. En ik heb geen flauw idee wat ik met zo'n dier moet doen. En hoe nog minder.

Af & toe staat er 's winters stoofpot wildzwijn op ons menu. Niet in de zomer hoor, want het is illegaal, dus eten wij het zelf wel op. 

Tim houdt erg van dieren. Maar of hij ooit op de PvdD zal stemmen?  

Terug naar de website

WIFI, studeren, het weer en de appjes

Hoofddorp – Nederlanders kunnen niet meer zonder wifi op het vakantieadres. Of ze in Nederland of het buitenland op vakantie gaan 62% van de Nederlanders vindt het belangrijk dat er op het vakantieadres een wifi verbinding beschikbaar is. Dit blijkt uit de vakantie enquête die Kieskeurig.nl uitvoerde onder ruim 600 consumenten. 62% gebruikt wifi vooral om hun e-mail te checken, 44% ook om whatsapp berichtjes te versturen.

Een paar weken geleden schreef ik een stukje over de WIFI-perikelen van afgelopen jaar. Daarin valt onder meer te lezen dat ik geen zin heb om € 6000 per jaar te betalen om onze geachte clientèle van onbeperkt WIFI te voorzien. 
Het kán namelijk wel, onbeperkt dataverkeer inkopen en doorgeven, als we maar betalen. Wij vinden die € 6000 extra per jaar buitenproportioneel. Dat zijn de kosten die wij betalen om één kind te laten studeren. Liever een studerend kind dan een Youtube filmpje voor een onbekende. Zo eenvoudig is dat.

Het moet wel gratis!

Nu is het zo dat vooral Nederlanders zélf geen zin hebben om voor hun datagebruik te betalen zo valt op te maken uit onderzoekjes die behalve door de consumentenbond onder andere door de ING-bank en Zoover zijn verricht. Er zijn allerlei mogelijkheden om voor jezelf te zorgen tegen schappelijke tarieven. Maar gratis WIFI wordt beschouwd als een grondrecht, zo zei ik al eerder, dus dat mag niks kosten. 
Op die redenering valt best iets af te dingen. Al eeuwenlang worden voor het handhaven van de echte grondrechten via het belastingsysteem forse bijdragen van de burgers gevraagd. Wellicht dat die link voor de gemiddelde Iphone gebruiker iets te ver gezocht is. Komt er thuis trouwens ook niet gewoon maandelijks een factuurtje binnen van de provider?

Beheerst gebruik

Afgelopen jaar was mijn strategie om al onze gasten vriendelijk te vragen zijn/haar telefoon alleen te gebruiken voor appen en mailen en incidenteel het bezoeken van een website. 
Dat werkte onvoldoende en dat is ook logisch. In de eerste plaats realiseert nauwelijks iemand zich wat hij/zij bewust gebruikt en in de tweede plaats zijn er allerlei dingen die die telefoon uitspookt zonder dat jij het weet. Achtergrondtaken uitvoeren heet dat. Kortom, er hoeven helemaal geen ongehoorzame pubers rond te lopen om onze datalimiet van 30G in de maand te overschrijden. En in de praktijk lopen die er óók nog rond, naast ongehoorzame volwassenen vanzelfsprekend.  

Wat zeurt die man nou toch!

Nu misgun ik tot op zekere hoogte mensen noch hun pleziertjes noch hun grondrechten, dus daar zit een zeker spanningsveld in verborgen. Bovendien heb ik eigenlijk geen zin in gezeur over die WIFI. Geklaag over de traagheid, hij ligt plat door overmatig gebruik en dan kan ik weer met een dongeltje een hotspot maken voor een noodgeval, enz. Moe word ik bij de gedachte alleen. 

De oplossing!

Na ampele overwegingen, zoals dat vroeger heette, heb ik de volgende oplossing voor de problemen bedacht. Komende zomer ga ik mijn router managen! Per dag laat ik de router 800 Mb de ether inslingeren, te beginnen om 9 uur 's ochtends. Dan ben ik zelf al lang klaar met mijn werk en kan ongestoord internetten, en dat iedere dag. Belangrijk vind ik dat. 
Vanaf 9 uur is het signaal vrij beschikbaar. Totdat die datalimiet van 800 Mb is bereikt, dan gaat de boel plat tot de volgende morgen 09.00 u.
De onfortuinlijken die in de loop van de dag (???) de pech hebben dat de WIFI niet meer werkt, kunnen dan de volgende ochtend de wekker zetten om zich op tijd bij de hotspot te vervoegen. Rechtvaardiger heb ik ze niet. 

Het weer en de appjes

Zelfs denk ik erover om dagelijks een printje van het weerbericht te maken 's ochtends vroeg als ik aan het werk ben en dat op te hangen bij onze hotspot. Ik las namelijk ergens dat het raadplegen van het weerbericht ongeveer de helft van het vakantie-data-verbruik van de gemiddelde Nederlander uitmaakt. En dat wil ik best geloven, maar dat is een ander verhaal. 
Als ik één keer per dag het weerbericht download en dat distribueer, scheelt dat minstens 100 bezoekjes aan weer-on-line, want het blijkt dat de meeste mensen vaker dan één keer per dag naar dat weerbericht kijken.  

Eén bezoek aan Weeronline kost 1,5 Mb. 100 bezoeken dus 150 Mb. Dat zijn 150.000 appjes zonder foto. Per dag.


Terug naar de website

Naschrift:

Op 12 februari zie ik op Nu.nl de nieuwste statistieken van het mobiele-dataverbruik in Nederland. Vol trots wordt de meer dan verdrievoudiging in een jaar tijd gemeld.......Achter de feiten aanlopen noem je dat. 

Jaco Verstappen in de sneeuw

Autosport 

Spanje, Catalonië in het bijzonder, is gek op auto's en motoren. Er gaat hier in het zomerhalfjaar geen weekend voorbij dat er niet minstens 8 uur tv wordt besteed aan Formule 1 en MotoGP. In Nederland leeft dat, behoudens het weekendje Assen, een stuk minder.

Het zou kunnen dat het aan het veranderen is, want Nederland heeft sinds een jaartje MAX. Een jongetje dat op zijn 16e een contract kreeg in de Formule 1 bij het Toro Rosso team van Red Bull Racing. 

Ria Stalman

Belangstelling volgt succes, of althans de verwachting daarvan. Niemand in Nederland was geïnteresseerd in discuswerpen totdat Ria Stalman in de VS van de verboden vruchten begon te snoepen en ineens Olympisch goud in het vizier kreeg. 

Ria Stalman

Of dat, van die verboden vruchten bedoel ik, Stalman achteraf kwalijk valt te nemen, weet ik niet zo goed. Als ik naar de omvang van haar bovenarmen wat vroeger in haar carriëre kijk, en die  vergelijk ik met de omvang van de onderarmen van één van haar concurrentes uit die tijd, Ilke Wyludda, kan ik me er iets bij voorstellen. Juist deze week heeft Stalman haar "zonden" van 33 jaar geleden opgebiecht. De incubatietijd van zonden lijkt wel 33 jaar te zijn, want Willem Aantjes deed er net zo lang over destijds. En er was nog iets met 33 jaar, maar daar kan ik nu niet opkomen.

Ilke Wyludda

Terug naar MAX in de RB7

Die jongen van Verstappen is plotseling razend populair. Zelfs in Catalonië lijkt hij populairder te zijn dan de Spanjaard Carlos Sainz  jr., zijn maatje bij Toro Rosso. Dat is een Madrileen, dat kan ook de verklaring zijn. 
Het is vandaag 16 januari en twee dagen geleden heeft MAX een rondje door de sneeuw gereden op de Hahnekamm, de beroemdste skipiste ter wereld. 
Dat staat zelfs hier in de krant, op Youtube zie ik dat er in anderhalve dag een stuk of miljoen weergaven zijn geweest als ik de verschillende filmpjes optel. Dat is veel, want er is echt helemaal niks aan, overtuigt uzelf onder deze link 

JACO in de C3

Ik ben niet zo erg van die auto,- en motorsport. Buitendien, áls ik dan eens aan mijn nationalistische sentimenten wordt gekieteld, zoals in de Dakar-rally voor vrachtwagens, waarvan het op NU-sport lijkt of er alleen maar Nederlanders en een paar Russen meedoen -het lijkt wel schaatsen- staat dat hier niet in de krant. In mijn krant doen er alleen maar auto's en motoren mee. 
Schaatsen, zijnde geen kunst, staat hier dan ook niet in de krant. Toen Ria Stalman goud won in LA woonde ik nog niet in Spanje, maar het zou me niet verbazen als dat ook al niet in de krant heeft gestaan.
Wat ik wel zeker weer dat er niet in komt, is wat ik vanmorgen heb meegemaakt. 

Wij wonen precies op de rand van twee klimaatzones. Het skigebied waar ik Tim in de weekends naar toebreng, ligt iets naar het Noorden. In de Atlantische klimaatzone. Daar valt meer neerslag. Het heeft gesneeuwd afgelopen nacht, en daar valt meer neerslag, dus ook meer sneeuw. 

Dat klopt niet altijd, maar nu wel. 

Na Joan Haanappel en Sjoukje Dijkstra hebben we lang moeten wachten totdat Diane de Leeuw, die weliswaar geen Nederlands sprak als import-Amerikaanse, de Nederlandse trots kon kietelen door dubbele Rittbergers en wat al niet op de ijsvloer te leggen. 
Sindsdien is het, geloof ik, niks meer, maar dat is vandaag veranderd. 

Als, ik zeg met nadruk áls, die cameraploeg van RedBull niet met MAX maar vanmorgen met mij was meegegaan, dan had er nu een hartstikke leuk videootje van de korte kür van JACO in zijn C3 viraal kunnen gaan.  

Ik was echter alleen, de camera's waren met MAX mee, de sporen zijn al weer uitgewist door de wind en nieuwe sneeuw. Jammer. 

Terug naar de website

Subliminaal strohuis

Het blijft een dingetje, dat subliminale. Sinds vorig jaar verhuren wij twee Strohuizen. De eerste al sinds augustus '14. Toen was het nog niet klaar, maar dat wisten de toenmalige gebruikers van te voren. Het waren de proefkonijnen. Zij waren trouwens wél erg enthousiast. Sinds januari 2015 staat het Strohuis op de site.
De reden dat we vorig jaar een tweede hebben gemaakt, is dat een paar weken na het online zetten van dat 1e Strohuis de hoogseizoen-periode vol zat. Toen er een verzoek kwam voor een huurperiode van 2 weken die ik niet meer kon plaatsen, zei ik tegen die mensen: Ok, als jullie er een harde reservering van willen maken, bouw ik er nóg ééntje. 

Zo gezegd, zo gedaan. Die familie is hier geweest en was dermate tevreden dat ze overwogen om terug te komen, zeiden ze. En dat gaat ook gebeuren, want afgelopen september reserveerden ze voor de komende zomer. 
Bij het afscheid bespraken we de voors en tegens van het concept. Jeroen was erg enthousiast en daarom vroeg ik hem een recensie te schrijven, dan horen de mensen het ook eens van een ander, dacht ik. Dat heeft hij gedaan:

"Onvergetelijke vakantie in strohuis

Wij (gezin van 5) hadden dit jaar (aug 2015) een onvergetelijke vakantie in Lo Closo dankzij gastheer Jaco en gastvrouw Franka, maar niet ook te vergeten de kinderen op de camping (7 t/m puber) waar onze kinderen het leuk mee hadden.
Eenvoud. Een trampoline, paar hangmatten voor de grotere jeugd, een rots. Kinderen hebben niet veel nodig. Ze zagen vooraf op tegen de aangekondigde wandelingen. "Wat is daar nou aan?"
Jaco en Franka hebben ons wat goede tips gegeven en die bleken een schot in de roos. Want wat een prachtige en pittige wandelingen hebben wij gemaakt; alsof je soms alleen op de wereld bent. Enorm fijn samen met het gezin. Na een dagtocht even springen van de rots in een beek. Of spectaculair raften. Voor het canyoning komen we nog eens terug, net als de hutten die we nog niet hebben gezien.
Het verblijf in een strohuis is ons echt enorm goed bevallen. Toch op de camping, luxer dan een tent, maar geen eigen toilet waarbij het camping gevoel toch behouden blijft. Lekker koel overdag (ook als de mussen van het dak vallen) en aangenaam warm in de ochtend.
En dan waren er nog de avonden dat we genoten van een 4 gangen diner, gemaakt door Franka - voor iedereen die wil gaan: Gewoon doen. Geweldige en heerlijke ervaring.

Onze kinderen willen terug. En dat doen we!

Tot volgend jaar.

Familie Bouma."

Klinkt goed hé! 

Vanmorgen stuitte ik toevallig op een -niet door mij geïnduceerde(!!!)- recensie op Tripadvisor. Ik kijk nooit naar Tripadvisor of Zoover. Van de laatste weet ik niet eens of we er opstaan. Er staat me vaag iets van bij dat ik daar een keer naar gekeken heb en ons, of campings in de buurt, toen vond onder de categorie Costa Brava. Dat vond ik zo achterlijk dat ik het erbij heb laten zitten.....

Bij de zoekterm: Parapente Lo Closo: (een domme actie overigens) viel mijn blik op iets van Tripadvisor. Daar hebben we weleens een minder gezellige recensie op gehad, die ik pas twee jaar na plaatsing opmerkte. Hier dateert de laatste review van 22/10/2015. Die had ik nog niet gezien. Even doorklikken.

Er stond inderdaad een nieuwe recensie op, die kopiëer ik integraal hieronder:

“Spartaanse strohut”

Ben je op zoek naar een betoverende omgeving met overweldigende natuurpracht, stop dan met zoeken en bezoek het Parc Nacional Aiguestortes i Estany Maurici. Uitgestrekte rotsvelden, hooggelegen bergmeertjes en adembenemende uitzichten, alles is aanwezig voor fantastische bergwandelingen. Zo trokken wij in september 2015 naar de Spaanse Pyreneeën en hadden we op basis van de uitgebreide beschrijving op de website van Lo Closo het plaatsje Berros Jussa (net aan de rand van het park). En waar we op basis van de website verwachtten een 'luxe hut' met goed geoutilleerde keuken en fantastisch uitzicht verwachtten bleek de werkelijkheid anders. Het is maar net hoe je de website interpreteert en weet te lezen wat er niet staat: er is geen elektriciteit, verlichting, bruikbaar water, mogelijkheid tot verwarming of keuken waarin meer dan een eenpansgerecht kan worden klaargemaakt. Daarnaast waren de bedden even spartaans als de hut zelf. Kortom, de voorzieningen in de hut zijn minder dan dat je naar onze mening voor 65 euro per nacht (excl. 10 euro voor beddengoed per nacht) zou mogen verwachten. Als we vooraf hadden geweten dat de voorzieningen zo mager waren hadden we waarschijnlijk niet besloten om in de strohut te overnachten. Kortom: bent u op zoek naar een spartaans onderkomen in een fantastische omgeving, zoek niet verder.

Stayed September 2015, travelled as a couple

Klinkt een stuk minder!

Voor alle duidelijkheid: We hebben het hier over hetzelfde strohuis (Met als enige verschil dat de schrijvers van de eerste recensie de door hen aangekochte barbecue hadden achtergelaten voor gebruik van gasten die na hem kwamen. Goed idee, ik heb er voor de ander ook één gekocht), met exact dezelfde inrichting. Een paar weken verschil zat er tussen. 
Ik zou liegen als ik zeg dat ik blij ben met een recensie die het strohuis/ons ** op een schaal van ***** toekent. 

Als je als bedrijf(je) fouten maakt, is de beste remedie naar het schijnt deze meteen te erkennen. En niet in de verdediging te gaan. Ontkennen en misten laadt allerlei verdenkingen op je. Mijn vingers jeuken om een paar opmerkingen te maken, maar dat doe ik dus lekker niet.

Wat dan wel?

Het slimste lijkt me, en dat had ik toevallig de afgelopen dagen gedeeltelijk gedaan, subliminale boodschappen die mogelijk een te positief gevoel opwekken uit de tekst te halen. Want wij hebben helemaal geen belang bij teleurgestelde klanten, en teleurstelling, zelfs gedeeltelijk veroorzaakt door een vorm van misleiding, is wat ik uit die tekst opmaak. 

Daarom heb ik de schrijver een vriendelijk -bedoeld, dan toch- mailtje gestuurd met de uitnodiging om de zojuist door mij gereviseerde tekst met kritisch oog te lezen en van commentaar te voorzien om te helpen teleurstellingen zoals door hen ervaren in de toekomst te voorkomen. 

Ik hoop van harte dat hij dat doet. 

Terug naar de website

Souterrain of benedenverdieping?

La Contra 

Mijn favoriete krantenpagina heet "La Contra". In het Spaans heeft dat woord wat meer betekenissen dan in het Nederlands, achterkant bijvoorbeeld. Er staat al minstens 15 jaar op de laatste pagina van onze krant (tegenover de voorpagina) 6 dagen per week een interview met een mens. Dat interview wordt wisselend afgenomen door een team van 3 journalisten, één van de leuke spelletjes is om uit de manier waarop de vragen worden gesteld te kijken wie van de 3 de betreffende dag het verhaal heeft geschreven zonder stiekem te spieken.

Ik ben niet de enige die het een leuke serie vindt. Franka en de kinderen zijn er ook dol op. De buitenwereld heeft het drietal journalisten (één vrouw, twee mannen) al aardig wat prijzen toegekend, dus wij bevinden ons in goed gezelschap.

De kracht van de serie is waarschijnlijk de breedheid van onderwerpen (alles namelijk) en de onbevangenheid waarmee de geïnterviewde tegemoet wordt getreden. Delen van levens,- en ideeëngeschiedenissen, daar gaat het om. De mensen die hun verhaal vertellen kunnen Nobelprijswinnaars in de economie zijn, maar evengoed een dakloze die probeert zijn kostje bij elkaar te scharrelen door tussen het vuilnis te zoeken naar metaal en dat met zijn winkelwagentje naar de ijzerboer brengt.

De bootvluchteling

Eergisteren ging het over een man van 29 die tussen zijn 16e en 18e vijf pogingen deed om vanuit Sierra Leone over land naar Libië te gaan, daar uiteindelijk op de boot is gestapt naar Calabrië (de stuurman haakte na het innen van het geld af, waardoor hij die boot moest varen, halverwege was de benzine op: 62 mensen ronddobberend op zee.......) en inmiddels legaal in Italië verblijft, waar hij tot voor kort zijn geld verdiende als dagloner in de landbouw. Zijn levensverhaal wordt nu verfilmd, en hem is gevraagd om de hoofdrol te spelen. Nog nooit op zo'n makkelijke manier zoveel geld verdiend, zei hij. Zijn droom om vier vrouwen te trouwen en de vader van veel kinderen te kunnen zijn, komt misschien wel uit. 

De psychotherapeut

Gisteren vertelde David Grant zijn verhaal. Een wereldberoemde psychotherapeut waar ik nog nooit van gehoord had. Hij heeft een therapie ontwikkeld gebaseerd op de oogbeweging. Geen iriscopie. Het idee is dat de ogen onbewust worden aangestuurd door het deel in onze hersenen dat het oudst is, het reptiele-residu noemt hij het. Daardoor zouden de ogen, onbewust voor de persoon die het betreft, trauma's weergeven die in dat reptiele-residu resideren. Naar eigen zeggen werkt zijn therapie, hij heeft honderden mensen met succes behandeld, van 9/11 slachtoffers via Afghanistan-soldaten tot een kunstrijdster die bang was voor de 3-voudige flip tijdens wedstrijden toe. 

Met die kunstrijdster, hij was sportpsycholoog destijds, is het allemaal begonnen. Het meisje bleek iets met haar moeder te hebben, wat spontaan naar buiten kwam toen hij haar langer liet kijken naar het punt waar haar ogen steeds terugkeerden. Na 10 minuten focussen op dat punt barstte ze in huilen uit, vertelde hem het verhaal van die moeder en daarna sprong zij 3-voudige Salchow's en Axels als de beste. 

Als ik dat zo opschrijf, kan dat spottend klinken. Zo uit ik mij vaker, maar ik vind het oprecht reuze fascinerend. Psychologie was niet voor niks mijn tweede studiekeus ooit. Onze oudste studeert Neurowetenschappen, ik zal eens vragen of dat door het dagelijks lezen van "La Contra"komt....

Subliminaal op de site

Dat ik de laatste dagen méér bezig ben dan normaal met het subliminale komt misschien ook doordat ik de website aan het updaten ben. Dat heb ik vorig jaar ook gedaan en toen heb ik o.a. bewust geprobeerd de inhoud van subliminale boodschappen te veranderen. Dat klinkt paradoxaal, en is het ook.

Laat ik een voorbeeld geven. Op de oude site (vóór 2015) stond ergens: "..........en als je wat verder weg gaat (bedoeld werd: Verder dan hier bij ons thuis beginnen), kun je wandelen in het echte hooggebergte....". Of iets dergelijks. 
Dat heb ik veranderd in: ".........binnen tien minuten ben je in (......) waar je kunt wandelen" enz. 
Beide uitspraken zijn waar en betekenen ongeveer hetzelfde. Nou ja, waar ? Onze tweede is van de getallen en gaf mij een reprimande omdat het in werkelijkheid twaalf tot dertien minuten is, dat "binnen tien" van mij. Ik vind dat "binnen twaalf tot dertien minuten" geen uitdrukking is die je op een website zet. Een kwartier zou ook gekund hebben, maar daarmee bereik ik minder........denk ik.
Voorzover nog niet duidelijk: "binnen tien minuten" geeft het gevoel dat je er eigenlijk al bent, de duur van de immer weer optredende laatste plaspauze voor het vertrek, terwijl "wat verder weg" dat reptiele-residu laat geloven dat je minstens twee uur in de auto zit. 
Ik ken trouwens wel websites in onze sector die doen alsof je overál dicht bij bent, maar dat is fysiek lastig.
Maakt u zich geen zorgen, bij mij is en blijft Barcelona iets meer dan 3 uur rijden. En geen bestemming om een dagje te gaan shoppen. 

Werkt het ook?

Ik weet niet, en zal waarschijnlijk ook nooit te weten komen, in hoeverre die strategie van mijn subliminale inhoudsverandering werkt. Als je er goed over nadenkt, kán ik het ook nooit te weten komen. Dan zou ik me bij de lezers van de site immers via slinkse methoden inzicht moeten verschaffen in hun onderbewuste. Allemaal aan de MRI leggen tijdens het scrollen wordt een beetje begrotelijk en omslachtig. En bovendien, zo begrijp ik van mijn dochter en David Grant, weten we nog niet alles. 

Toch, wat ik wel weet, heb ik vorig jaar bijna twee keer zoveel mailtjes afgehandeld dan het jaar daarvoor en was het aantal reserveringen afgelopen zomer 50% hoger dan het gemiddelde over 2010-2014. 
Het is erg verleidelijk om te denken dat dat door mijn interventie is gekomen. Al kan ik zowel voor dat aantal mails áls voor het aantal reserveringen nog vele andere verklaringen verzinnen. 
Het is zelfs denkbaar, al valt dat voor een normale geest als de mijne haast niet te bevatten, dat die wijzigingen averechts hebben gewerkt en dat de verklaring ligt in andere oorzaken. (Een toename met 80% van het aantal Nederlanders en Belgen dat een actieve vakantie heeft gevierd in 2015 t.o.v. de referentieperiode, terwijl wij maar 50% extra gasten hadden, is er zo één).

Als dát zo is, moet ik die wijzigingen juist allemaal terugdraaien. 

De reden dat ik een uurtje geleden aan dit stukje ben begonnen, was nou juist dat ik duidelijkheid wilde hebben met betrekking tot het volgende dilemma:

"...De hotelkamers bevinden zich allemaal in het koele souterrain ..."

Laten staan? Of vervangen door:

"...De kamers bevinden zich op de benedenverdieping die 's zomers aangenaam koel is..."

Of maakt het geen bal uit, denkt u? Maar wat denkt uw reptiele-residu dan, weet u dat ook?

Voor het moment heb ik voor de tweede variant gekozen. Als we dit jaar geen kamers verhuren, heb ik de verklaring vast klaar staan.......


Terug naar de website

De familie Doorsnee III: To WIFI or not to WIFI

Todo el mundo tiene derecho a Internet y nosotros lo garantizamos (iedereen heeft recht op Internet en wij garanderen het, slogan van Movistar, de Spaanse KPN)


Als het vorige stukje over koelen en vriezen kan worden opgevat als een verholen kritiek op de consumptiemaatschappij, geldt dat zeker voor het thema WIFI. Tegenwoordig wordt WIFI, in de trein, op het werk en thuis niet meer gezien als een luxe maar als een soort 21e eeuws grondrecht. Dat al sinds 2007 het dataverkeer wereldwijd meer (en steeds meer meer) CO2 uitstoot met zich meebrengt dan het vliegverkeer, weten overigens maar bar weinig mensen. Er is een tijd geweest dat zich linksig noemende mensen zoals ik uit principe niet vlogen. Vanwege het milieu. Ik heb nog nooit iemand ter linkerzijde gesproken of ergens gelezen dat mensen geen telefoon of computer gebruikten vanwege het milieu. Raar eigenlijk. 


WIFI op Lo Closo

Je kunt hoogspringen of laagspringen, een grondrecht is een grondrecht. En wat meer is, wij begonnen klanten te verliezen doordat wij geen WIFI hadden. Er moest iets gebeuren. Nou ja, moest, ik had ook kunnen stoppen met roken en drinken. Dat had misschien net zoveel opgeleverd als het verlies van die klanten, maar zoals elke ware verslaafde gaf ik daar een draai aan. 
Als ik náást die extra klandizie óók nog van mijn verslavingen afkom, hebben we een extraatje! Zo houdt de burger zichzelf voor de gek. 

Is het waar wat Movistar zegt?

Bij ons liggen er geen glasvezelkabels in de grond. Koperen trouwens ook niet, wij hebben helemaal geen kabels. Dat betekent dat onze data vanuit de lucht moeten worden geplukt en niet, zoals de reclame ons wil doen geloven, wij kunnen kiezen. Daarvoor zijn er hier 4 mogelijkheden. 
-Een signaal wat speciaal in de lucht wordt gehouden voor moeilijk bereikbare plaatsen op het platteland. Zoals ons dorp. Helaas is ons huis extra moeilijk bereikbaar. Er staat een berg tussen ons huis en de zendmast in. Het dorp ontvangt dat signaal wel, wij niet. Die valt dus af.
-Het radiosignaal van de vaste telefoon. Dat hebben we vroeger gehad. De snelheid was meestal zo'n 8Kbs. U leest het goed, K. Tegenwoordig is een foto van een smartphone al gauw 10 Mb, dus dat duurt met die verbinding als alles goed gaat 20 min. Daar zijn we maar mee gestopt. 
-GPRS en afgeleide varianten. Het mobiele telefoon signaal. Daarvoor hebben we aardig bereik, maar dat houdt op bij 5G in de maand. Vroeger hadden we zo'n dongeltje met 5G, maar dat schiet niet op om een router voor WIFI op te zetten. Movistar jokt dus een beetje.
-Tenslotte de satelliet. Die hebben we nu. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Dacht ik. 30G per maand. 

Wat hebben we in theorie nodig?

Onze kinderen en wij hebben contracten van 1 of 2G in de maand op onze mobieltjes. Zelf ben ik een fervente Wordfeud speler, surf af & toe een beetje, bekijk mijn mail en soms app ik wat. Het dataverbruik op mijn telefoon is minder dan 300 Mb, dat is max 10 Mb per dag.
Als ik dat cijfer vermenigvuldig met het aantal gasten, zeg 60 (aan een enkel kleiner kind wordt door sommige gruwelijke ouders het grondrecht ontzegd), dan kom ik op 600 Mb/dag x 30 dagen = 18 G. Dus je zou denken dat wij met 30 G aan de veilige kant zitten, 66% overcapaciteit tenslotte. 

Wat hebben we in de praktijk nodig?

Dat viel afgelopen zomer in de praktijk een beetje tegen. Op zekere avond kreeg ik een alerta (idd waarschuwing) van mijn provider dat ik 80 % van mijn maandbudget er door had. Toen had ik nog 6 G en eerlijk gezegd niet helemaal helder wanneer mijn contract opnieuw zou beginnen met tellen. 
Dat was ook niet nodig, want aan het eind van de volgende ochtend lag de boel plat. Ondanks dat ik alle binnenkomende gasten op het hart had gedrukt zich alsjeblieft te beperken tot mailen & appen.
Dan ben je al gauw een zeurpiet. Een mevrouw zei me eens: "Ik voel me al bijna schuldig als ik een fotootje opstuur." En dat is precies het probleem. Dat fotootje met de mail van haar Iphone kost haar haast haar (door mij toebedeelde) dagquotum. Zonder dat zij zich dat realiseert.
Een paar kinderen die ik het probleem probeerde uit te leggen, zeiden: "Ok, dan luisteren we alleen muziek op Youtube."  Youtube, niet in HD, verbruikt 2,5Mb. Per minuut. Twee liedjes van ruim 3 minuten beluisteren kost 15Mb. 
De conclusie lijkt gerechtvaardig dat 30 G niet volstaat, althans niet bij 24 u open signaal en gebruiksbeperking vergelijkbaar met de klassieke onthouding van de clerus. Daar werkt het ook niet altijd top, dus ik had gewaarschuwd moeten zijn. 

Signaal weg, maar het grondrecht blijft. 

Tsja, netzomin als ik kleine meisjes met pakjes ham kan weerstaan (zie het verhaaltje over koelen en vriezen), kan ik er evenmin tegen als mensen die rekenen op een WIFI-signaal dat ineens niet meer hebben. 
Voor de gewone klant gaat het nog, maar er was een drietal vrouwen aanwezig met héél belangrijke te regelen zaken. Of het toeval is dat het vrouwen waren, durf ik niet te zeggen, het valt me nu pas op. 
De volgende stap was daarom dat ik met mijn telefoon een hotspot maakte. Toen ik door mijn 2G heen was heb ik met de telefoon van Franka een hotspot gemaakt en tenslotte, toen die ook op was de oude dongel die ik met prepaid kon opfluffen ingezet. Na een paar dagen was ons hele gezin geheel en al uitgekleed. Gelukkig waren de belangrijke zaken inmiddels geregeld. Alleen zaten wij zelf een tijdje zonder. En dat is niet zo handig als je met klanten moet mailen, bijvoorbeeld.

De oplossing

Ik vrees dat ik geen oplossing heb. Ik verdom het om € 6000/jaar te betalen om de grondrechten van de Fam. Doorsnee te waarborgen, dat rook en drink zelfs ik lang niet bij elkaar. 
In de trein klaagt de Fam. Doorsnee dat het internet zo traag is. De NS stuurt je zelfs een excuusje als je in de trein inlogt met de geruststellende toevoeging : Wij doen ons uiterste best om de problemen zo spoedig mogelijk te verhelpen.

Dat ga ik hier dus niet doen, de problemen verhelpen.

De dominee in mij zegt: Je moet de mensen het aardiger vragen, beter uitleggen hoe het werkt, maar gesteund door de speltheorie zeg ik: Er zullen altijd Freeriders blijven zijn. Alleen met betaalde verbindingen, controle op verbruik per IP adres enz. enz. krijg je het echt goed geregeld. 

De stekker er op tijd uittrekken helpt natuurlijk ook. Ik denk er sterk over om a.s. zomer bij mijn volgende alerta, hups, de router te ontkoppelen.............ik begin nu al te glimlachen achter mijn toetsenbord.
Geef ik de dames en heren met belangrijke kwesties een ereplaats achter mijn beeldscherm in de woonkamer, genieten. 

Nachrift: Toen ik de gasten van komende zomer die een vakantiehuis hebben gehuurd vandaag op de hoogte stelde van het feit dat er een foutje op de website staat en dat er komend jaar géén WIFI in hun huis zal zijn, werd ik door één van hen geïnformeerd over de mogelijkheid om -in België dan toch- voor € 2/dag 50 Mb in te kopen, 20 keer te bellen en gebeld te worden en 20 SMS'jes te ontvangen. Hoe duur dat in Nederland is weet ik niet, maar ik overweeg nu om mij zelf hierop te trakteren.......Dan laat ik die 30 G van de satelliet rustig vastlopen.
Voor de geïnteresseerden: Goedkoop surfen in het buitenland


Terug naar de website

De familie Doorsnee II: Koelen en vriezen

Het frame

Familie Doorsnee gebruikt 3100 kWh aan elektriciteit per jaar. Familie Doorsnee die bij ons op bezoek komt een beetje méér. Dat komt niet omdat onze gasten milieucriminelen zijn. Dat komt omdat het cohort waaruit onze gasten wordt gerecruteerd een hoger inkomen heeft dan de echte familie Doorsnee. Omdat ik weleens vaker heb geschreven over milieu, heb ik me daar een beetje in verdiept. Energieverbruik en inkomen zijn direct gecorreleerd. U verbruikt daardoor ondanks dat u misschien groen & duurzaam bent en politiek gezien het beste met de mensheid en het milieu voor heeft tóch meer energie dan die bijstandsmoeder die in een andere wijk van uw dorp of stad in een veel kleinere behuizing woont.

Energie

Als we er vanuit gaan dat u méér energie verbruikt dan die 3100 kWh, verbruikt uw gezin dus ongeveer 10 kWh per dag. Dat getal onthoudt makkelijker dan 8,493150684931507 en bovendien is 10 kWh de hoeveelheid energie die vrijkomt bij verbranding van een liter benzine of diesel, LNG en een m3 aardgas. Ongeveer dan, maar als ballpark klopt het aardig. Gevolg van deze wetenswaardigheid is weer dat de 1400 m3 aardgas van de familie Doorsnee (uw familie Doorsnee een beetje méér) overeenkomt met 14000 kWh aan energie. De thermostaat in uw huis met één graad verlagen levert dus ongeveer 1400 kWh aan besparing op, dat is de helft van uw elektra verbruik. Ik dwaal een beetje af, 
als u niet zo van cijfers houdt, kunt u de volgende alinea overslaan. 

Spaarlamp

Het is wel aardig om te weten dat u zo'n 2000 kWh aan energie verbruikt als u met een auto die 1:14 rijdt (7,2 l/100 km) naar ons toerijdt. Vliegen kost globaal net zoveel, maar dan per persoon.
Dat impliceert dat het reisje van onze kinderen naar New York afgelopen zomer ongeveer net zoveel energie heeft gekost, 24000 kWh, als de familie Doorsnee, laat ik zeggen ons gezin, in 8 jaar aan elektra verbruikt. 
Nu hebben wij spaarlampen, al minstens 20 jaar. En we laten geen licht branden in ruimten waar wij niet verblijven. Als ik het naar ons toereken, scheelt dat ten opzichte van de inmiddels verboden gloeilamp max. 500 kWh/jaar. 20 jaar weinig spaarlampen gebruiken (10000 kWh)hebben dat tripje naar New York dus nog niet voor de helft terugbetaald. 

Koelen en vriezen.......

In de meeste portiekflatjes is geen ruimte voor een grote dubbeldeurs Amerikaanse koelkast met ijsblokjesmachine en andere gadgets. Het 7 jaar oude tafelmodelkoelkast met vriesvakje van onze bijstandsmoeder verbruikt daardoor toch maar de helft van uw enkele jaren oude Amerikaanse glimmer. Zo werkt het ongeveer. 
Tegelijkertijd, en dan belanden we in de buurt van waar ik naar toe wil, conditioneert zo'n Amerikaan mede ons gedrag. 
In plaats van een fles Ranja (ongekoeld) en water uit de kraan, staan er bij uw familie Doorsnee waarschijnlijk minstens vijf soorten Fris & Fruit in de koelkast. Dan heb je wat te kiezen! Daarnaast bier in verschillende smaken, een paar flesjes witte wijn en een divers aanbod aan zuivelprodukten. Bij mijn ouders stond er vroeger één kratje bier in de kelder, een fles advocaat en Madeira voor de verjaardagen en voor zondag uit de kerk een fles jenever. De melkboer kwam dagelijks langs........




.....op vakantie

Dan gaat uw familie Doorsnee op vakantie. Kamperen bij ons bijvoorbeeld, lekker terug naar de basics in de natuur. Die Amerikaanse koelkast past zelfs niet op een ruime aanhanger, dus u heeft een probleem. Een groot probleem zelfs, want ik heb hier geen electriciteit! Althans, niet voor elke klant een stopcontact bij de tent. Wat nu?

Regelmatig krijg ik vragen over dit probleem. Bijvoorbeeld of uw familie Doorsnee een koelkast op gas op de aanhanger moet zetten om de noodzakelijke dingen te kunnen koelen. 

En dan begint de dominee in mij opeens heel erg op te spelen. Wat is noodzakelijk, bijvoorbeeld? Volgens mij kun je kamperen zonder koeling, maar als we het over de basics hebben -wij wilden terug naar die basics tenslotte- is het gekoeld bewaren van een paar plakjes vleeswaar, een stukje kaas en desnoods een pakje boter wel voldoende. 
Als je terugkomt van je wandeling of andere uitje die dag ga je even langs de winkel om boodschappen te doen voor het avondeten, het broodbeleg voor de volgende dag aan te vullen en klaar ben je. Denk ik bij mezelf. Net zoals mijn moeder vroeger, uw moeder of oma: Dagelijks langs de winkel. En met een pak pasta, een paar uien, een courgette en wat tomaten haal je ongekoeld de avondmaaltijd van morgen ook nog wel en kan je morgen rustig bij de tent blijven liggen.

De coole dominee 

Dat klinkt allemaal wel min of meer coherent, maar de praktijk leert dat mensen niet altijd op mijn preken zitten te wachten. Afgelopen jaar heb ik voor het eerst een koel,- vriescombi voor onze gasten in gebruik genomen. Voordien hadden wij slechts een diepvriesje voor de koelelementen. 

Enigszins tegen mijn controlezucht in besloot ik niet voor iedere familie een bakje te maken om de aanwezige koelruimte eerlijk te verdelen. Een gewaagd experiment! Ik beperkte mij slechts tot het aan-wijzen wáár die zich bevond en -op het feit dat die door iedereen gebruikt werd. Een zelfregulerend systeem zou er aldus ontstaan. 

Het ging niet eens zo slecht, gelukkig waren er ook klanten die tóch hun eigen familie Doorsnee gaskoelkast bij zich hadden......., maar gedurende het seizoen heb ik er toch een paar keer bier en fris uit moeten kieperen omdat andere gasten hun vleeswaren niet kwijt konden. 
En toen alle gasten vertrokken waren, zat die koelkast/diepvries nog vol. Met rode wijn, diepvriesmaaltijden, beschimmelde kaas, flessen frisdrank en een hoop andere zooi. 

De coole dominee staat op zo'n moment licht vertwijfeld door de geopende deur te staren. Volgend jaar weer proberen, toch van die tupperware bakjes per tentplaats gaan uitdelen of toch maar gaan preken en de Tien Geboden van het juiste koelkastgebruik in die deur beitelen opdat het beter ga? En gaat het dan beter?

Want met een ongeïnteresseerde blik tegen een kindje dat haar pakje ham er niet ingepropt krijgt zeggen: Dat is niet mijn probleem, nee, dat kan ik dan weer niet.....

Terug naar de website

De familie Doorsnee I: De lavendel

De Lavendel

Een jaar of wat geleden gebeurde er iets raars. Ineens was de lavendelhaag naast onze parkeerplaats bijna volledig plat. Ik snapte er niks van. Had het dan ook gehageld tijdens die onweersbui een paar dagen geleden, van die enorme keien die een hele rij van die krachtige, prachtig bloeiende lavendelstruiken kon vermorzelen? Ik kon mij er niets van herinneren. Bovendien zag ik nergens anders hagelschade, en zo plaatselijk zal het toch ook niet geweest zijn. 
Na een paar dagen hoofdbrekens zag ik op een morgen de oplossing. Beneden mij in de resten van de lavendelhaag liepen twee broertjes vlinders te achtervolgen. Vlinders kijken of proberen te vangen gebeurt wel vaker.
De geknakte lavendel bloeide nog steeds en zat ook nu vol met vlinders. Die kereltjes probeerden vlinders te vangen en stampten als een paar losgeslagen paarden dwars door mijn lavendel . Eureka! 

Zo zag de lavendel er eerst uit.......

De politieagent

Als hier 's zomers gasten zijn, ben ik aangesloten bij de vrijwillige politie. Regels handhaven doe ik. Naar het soms lijkt, voor mijn plezier. Omdat ik ooit door HM voorgoed ongeschikt ben bevonden om toe te treden tot 's lands krijgsmacht misschien? Die observatie begrijp ik wel, maar is toch te kort door de bocht. Mijn doel is slechts om dmv het handhaven van een paar basisregels het samen-leven te smeren. Als er teveel kinderen op de trampoline gaan, neemt de kans op ongelukjes toe, zoiets. 
Omdat de Lavendel toch al onherstelbaar beschadigd was, nam ik even de tijd om het gedrag van de kereltjes te observeren. Als agent-vrijwilliger heb ik enige ervaring waardoor ik weet dat bij het constateren van een overtreding de reactie van de dader vaak ontkennend is. 
Na een minuut of drie meende ik voldoende belastende informatie te hebben verzameld. Geheel opgaand in hun spel hadden de dadertjes  mij niet in de gaten en stampten ze al die tijd vrolijk door de lavendel. 

"Ik heb het niet gedaan!"

Oom Agent greep in door met stemverheffing te bassen: "Wat doen jullie daar?" De voor de hand liggende woordspeling is nu: "Als door een vlinder gestoken......" en inderdaad, gebroederlijk sprongen ze vanuit de lavendel op veilige grond en riepen unisoon: "Ik heb het niet gedaan!" 
Dat lijkt een premature reactie, er was slechts gevraagd wát ze daar deden, laat staan dat ik enige formele beschuldiging had geuit.
Kennelijk hadden ze het eerder bij de hand gehad of herkenden ze mijn stem omdat ik hen weleens van de trampoline had gejaagd. In elk geval kwam de reactie er verrassend soepel uit.  
Weliswaar was ik alleen bij het vaststellen van het vergrijp, maar het leeftijdsverschil gaf mij toch voldoende gezag om de jongetjes af te laten druipen nadat ik had gezegd dat ik al drie minuten naar ze had staan kijken en dat ik lavendel-vertrappen geen goed spelletje vond.

Nurture or nature?

Nu is oom Agent zelf ook jong geweest en weet daardoor dat je als kind niet altijd datgene doet wat die achterlijke volwassenen van je willen. Daarnaast ben ik part-time vader en daardoor weet ik weer dat zelfs ónze modelkinderen weleens dingen uithalen en/of hebben gehaald die niet passen binnen het raamwerk van de optimaal geöliede samenleving. 

Tot zover niks nieuws. 

Een paar dagen later viel er met, laat ik hem Prins II noemen, iets voor wat zo gruwelijk is dat ik het hier helaas niet kan opschrijven. Jammer, want het is een leuk verhaal, en er zijn geen persoonlijke ongelukken bij gebeurd. 
De vraag die zich bij zo'n lavendel-incidentje bij mij opdringt is toch: Komt het nu omdat die kinderen niet deugen, of omdat de ouders verzuimd hebben hen een beetje op te voeden? Nurture of nature dus. 
Ik vermoed dat menig lezer(es) een derde mogelijkheid overweegt, zeker tegenwoordig. "Ach, die kinderen gingen zo op in hun spel dat ze het zich niet bewust waren." 

Eén van onze kinderen heeft hier in het dorp met een bezoekend meisje -ééntje met zo'n schattig kopje dat ze zo in de Margriet kan om kindermode te showen- van een onbewoond huis, dat dan weer wel, de ruiten ingegooid. Ze waren daarbij erg opgegaan in hun spel, maar erkenden bij het verhoor nadien toch óók dat ze zich wel realiseerden dat ruiten ingooien van de buren niet tot de gereedschapskist van het standaardvermaak is te rekenen.

De reactie van die lavendelstampers laat bij mij dan ook de schaal doorslaan richting de hypothese dat ze het zich wel bewust waren, maar het hen niet zo bar veel kon schelen. Aan de nurture ontbrak zeker iets, vond ik. Hetgeen een paar dagen later door het volgende incident met Prins II werd bevestigd. Helaas, ik ga dat hier niet vertellen, kom gerust eens langs voor een persoonlijke toelichting.

De kinderen

Twee jaar terug kwam het Margriet-meisje met haar ouders weer eens langs. Inmiddels was ze uitgegroeid tot een mooie jonge meid, nog steeds Margriet-fähig, maar nu voor een ander maatje. 
Daardoor weet ik dat zowel zij als onze zoon tegenwoordig evenwichtige, sociaal-voelende en verantwoordelijkeid dragende jonge volwassenen zijn.......
Dat maakt me nieuwsgierig hoe het de broertjes Prins I en Prins II vergaan is. Zijn zij misschien uitgegroeid tot tuig van de richel? 
Of zou het kunnen zijn dat je niet altijd te snel met een oordeel klaar moet staan....


En de lavendel?

Gedurende de rest van die zomer heb ik nog wat terugknak-pogingen gedaan. In het najaar naar beste vermogen gesnoeid en gehoopt en gebeden. De volgende zomer was er wel lavendel, maar het woord haag om die te beschrijven was daarvoor niet meer geschikt. En zo hebben we wat voortgemodderd, verscheurd door twijfel en hoop. Het werd nooit meer was het was. 
Nadat twee jaar geleden een kerende vrachtwagen over de laatste restanten van onze voormalige trots heengereden was, heeft Tim afgelopen zomer de boel geliquideerd. Hij heeft nieuwe lavendel geplant, waarvan er helaas een aantal door de droogte is afgestorven. 
Dit voorjaar de afgestorven planten vernieuwen en hopen dat de kinderen van de gasten van de komende 5 jaar nurture laten prevaleren boven nature. Of andersom?



Terug naar de website