donderdag 16 april 2015

De koereiger: Kijken en zien

Beeld

Ik rijd richting ons huis langs het stuwmeer. Dat is een smal weggetje en sinds een aantal jaar pas ik mijn snelheid altijd aan die omstandigheid aan. Dat komt zo. Op die weg -iets verderop in feite, op het bewuste gedeelte staan vissers en lopen gewone wandelaars- lopen vanaf Pasen tot en met half september regelmatig hordes canyoningers in hun surfpakjes naar boven. Vaak zijn dat groepen pubers en die gaan dan leuk doen. Expres niet opzij stappen, zogenaamd liften, van die dingen. Vroeger irriteerde mij dat. Gewoon tijdens het woon,- werkverkeer opgehouden worden door mensen die je lopen te sarren. Dat doen ze GVD in Barcelona waar ze wonen toch ook niet? Zoiets. Op een gegeven moment had ik het zo gehad dat ik in plaats van in te houden bij zo'n aktie besloot gas te geven. Nog net op tijd kon het jongetje van 15 opzij springen. Hoop verontwaardigd geschreeuw viel mij ten deel.
Gelukkig geen persoonlijke schade, maar wel aanleding tot reflectie. Als ik zo zijn doorgegaan, was dat er ongetwijfeld ooit van gekomen, die persoonlijke schade. En waarom eigenlijk? Tsja, nergens om, omdat ik 20 seconden vertraging oploop. So what? Sindsdien heb ik mijzelf rationeel geherprogrammeerd en rijd ik met de snelheid van een rollator naar boven. Vriendelijk bedankend als ze eindelijk opzij zijn gegaan. Glimlachen vallen mij ten deel. Mijn levenskwaliteit is al met al toegenomen.

De koereiger

Die hierboven geschetste snelheid heeft nog meer voordelen. Je ziet nog eens wat! In dit geval zijn dat twee witte dingen in de lucht. Over witte UFO's heb ik weleens vaker geschreven, het is haast een rode draad in "mijn werk".
Door mijn sukkeldrafje heb ik tijd om, voorzover mijn ogen dat nog toestaan, rustig in te zoomen op die witte vlekken. De lucht is blauw, de zon fel, en ik méén behalve het wit iets oranjegeels te ontwaren. Daarna neemt de waarnemingskwaliteit af, want ze vliegen harder dan ik rijd.
Alsof ze mijn teleurstelling aanvoelen maken de twee witte vlekken keurig unisoon een bocht. Tegelijk toch in ieder geval, want unisoon hoort bij geluid en ik hoor niks. Na die bocht vliegen ze mijn kant op, over mij heen en landen op het weiland tussen de koeien.
Iets te ver weg, dus ik zet de auto in de achteruit en probeer iets dichterbij te komen. Nog steeds te ver van mij verwijderd voor een positieve determinatie, maar hun houding, hun kleur (wit dus met een beetje geel op de borst), hun formaat en ook hun gedrag brengen mij op het idee dat het misschien wel koereigers zijn.





Thuisgekomen zoek ik het op, en ik kan de lezer verzekeren dat ik vrijwel zeker twee koereigers heb gezien. Dat is vrij bijzonder, want die komen hier eigenlijk niet voor. Het is trektijd in april, dus het zou zomaar kunnen kloppen.

Kijken en zien

Later vraag ik mij af waarom ik vrijwel meteen wist dat het geen Aasgieren waren. Die wonen daar in de buurt en zouden terug kunnen zijn uit Afrika. Of Visarenden wat ik ooit dacht. Even moest ik ook aan Ooievaars denken, die heb ik daar ook weleens als dwaalgast waargenomen, maar alledrie die soorten liet ik bijna onmiddellijk varen als kandidaat voor het goede antwoord. En niet alleen omdat ik geen zwart zag! Dat zag ik inderdaad niet, maar zoals gezegd: Heldere lucht, felle zon en niet te beste ogen.
Mensen vragen mij weleens 's zomers: Hoe zie je nou dat het een Steenarend is? Of juist niet en wél een Vale Gier. Of allebei niet en wél een Lammergier, enzovoorts. Dan klets ik wat over vliegbeelden, maar die vleugels bewegen en niet ieder vliegbeeld is hetzelfde.

In dit geval ben ik er na drie dagen achter gekomen dat ik die twee vogels heel snel als niet-roofvogel had gekwalificeerd. Of aaseter, dus geen Visarend (onwaarschijnlijk) of Aasgier (heel goed mogelijk). Die twee vogels met hun gelijktijdig ingezette bocht gedroegen zich te sociaal om roofvogel te kunnen zijn. Roofvogels en hun familie de aaseters zijn eigenheimers. Vale gieren zie je wel groepsgewijs, maar het zijn opportunisten. Ze doen waar ze zelf zin in hebben.

Ongetwijfeld heb je weleens beelden gezien van collectief opstijgende opgejaagde troepen flamingo's. Dat is ondermeer zo indrukwekkend omdat het uniform is. Opgejaagde Vale Gieren kiezen na een paar vleugelslagen ieder hun weg.

Kijken en zien, zonder dat je het in de gaten hebt.

Terug naar de website